ලාස් ලාජාස් අභයභූමියේ අයිපියල්ස් දෙව් පිළිරුව මෙටිස්ටා -OUR LADY OF LAS LAJAS SANCTUARY - IPIALES

ආශ්චර්යමත් ශුද්ධ වූ  අයිපියල්ස් දේව මාතාවගේ  Santuario de Las Lajas පිහිටා ඇත්තේ Ipiales සිට කිලෝමීටර් 7 ක් දුරින්, දකුණු කොලොම්බියාවේ Nariño ට ආසන්නතම ගම්මානය සහ ඉක්වදෝර දේශසීමාවේ සිට කිලෝමීටර්  10 පමණ දුරිනි.

ගයිටාරා ගඟේ ගැඹුරු දොරුවක  පිහිටා ඇති මෙම ශුද්ධ වූ භුමිය  1754 දී සොයා ගන්නා ලදී.මෙම ස්ථානය   මැඩෝනාගේ සිතුවමට  නිවහනක් වූ අතර එය පර්වවත බිත්තියෙහි  අඩි 4 ක් පමණ උසකින් සිතුවාම් වී ඇත.

අසාමන්‍ය සුන්දරත්වයකින් පිරි  ඇගේ කැපී පෙනෙන කළු ඇස් සහ හිසකෙස් මිශ්‍ර ස්පාඤ්ඤ සහ ස්වදේශික ලතින් ඇමරිකානු උරුමයේ සංකේතයක් ලෙස ගෞරවාදරයට පාත්‍ර වූ නිසාවෙන් "ලා මෙස්ටිසා" යන පදවිය ඇයට ලබා දී ඇත. මෙම ලා මෙස්ටි සා යන වදනෙහි තේරුම වන්නේ " මිනිස් දෑතින් නිර්මාණය කරන ලද්දක් නොවන බවයි."

ඇය මුලින්ම ස්වදේශික කාන්තාවකට සහ ඇගේ දරුවාට දර්ශනය වූ අතර, ඔවුන් වෙනුවෙන් ඇගේ පළමු ආශ්චර්යය සිදු කළ බව කියවේ. දිව්‍යමය නිර්මාණයක් වූ La Mestiza හි රූපය ග්‍රීක භාෂාවෙන් "මිනිස් අතින් සාදන ලද නොවේ" යන අර්ථය ඇති acheiropoieta ලෙස සැලකේ. එය පින්තාරු කර නැත, නමුත් අභිරහස් ලෙස පර්වතය තුළ තැන්පත් කර ඇත.

ජර්මානු භූ විද්‍යාඥයින් විසින් මෙම ප්‍රතිමාව කිසිඳු බාහිර වර්ණ තීන්ත හෝ ඩයි වර්ගයක් භාවිතා කර නොමැතිව ගැඹුරට විනිවිද යන පාෂාණයේම නිම වූ කොටසක් බව තහවුරු කර ඇත.
මෙයද ස්වභාවධර්මයෙන් වෙන්ව පවතින ස්වාභාවික හා මිනිසා විසින් සාදන ලද සුන්දරත්වයේ විශ්මයජනක ස්ථානයකි.

කොලොම්බියාවේ පොටෝසි ගම්මානයේ ඉන්දියානු කාන්තාවක් වන මාරියා මියුසෙස් ඩි ක්විනෝන්ස් බොහෝ විට තම ගම සහ අසල්වැසි ඉපියාල්ස් අතර සැතපුම් හයක් ඇවිද ගියේය. 1754 දී දිනක් ඇය Las Lajas නම් ස්ථානයක පිහිටි Guaitara ගඟ හරහා ගෝඩ නගා ඇති පාලම වෙත ළඟා වෙමින් සිටියදී , දරුණු කුණාටුවක් ඇති විය.ඉන්  බියට පත් කාන්තාව මාර්ගයේ පසක පිහිටි ගුහාවක ට ගොස් කුණාටුවෙන් ආවරණය විය. 

 හුළං නගමින් හමන කුණාටුවට බියට පත්වුණ ඇයට තමා තනි වූ බවක් දැනුණි. එම මොහොතේ ඇය  ඩොමිනිකන් ෆ්‍රියර්ස් විසින් දෙවියන්ට පුජා කරන ලද  ජපමාලය ජප කරමින් දේව මාතාව කැඳවීමට උත්සහ කළාය. යාඥා කළාය.

එක්වරම ඇයට දැනුනේ කවුරුන් හෝ තම පිට ස්පර්ශ කරමින් තමාව අමතන බවකි. ඇය හැරී බැලුවා, නමුත් කිසිවකුත් පෙනෙන්නට නොසිටි අතර ඈතින් දුම්වලාවක් සේ  කිසිවෙකු ජායාවක් මෙන්  නොපෙනී ගියාය.එම සිදුවීමට බියෙන් ඇය කුණාටුව මදක් අඩුවූ පසු පොටෝසි වෙත පලා ගියාය.

දින කිහිපයකට පසු, මරියා නැවත වරක් Ipiales වෙත ආපසු පැමිණියේ, බිහිරි බැවින් සහ  කටහඬ අහිමි වූ ඇගේ දියණිය වූ රෝසාව, ඇගේ පිට මත තබාගෙන ය. Las Lajas වෙත පැමිණෙන අවස්තාව වන විට ඇය වෙහෙසට පත්ව සිටි අතර විවේක ගැනීම සඳහා ගල් පර්වතයක් මත හිඳගත්තාය. 

මද වෙලාවකින් ඈත බලා සිටි රෝසා  ඇගේ පිටුපසින් බැස ගල් වටේට නැගීමට පටන් ගත්තේය. මොහොතක්  ගතව යන්නට මත්තෙන් ඇය කෑගැසුවේ "අම්මේ, අම්මේ... අන්න බලන්න.... සුදු  කාන්තාවක් අතේ පිරිමි ළමෙක් ඉන්නවා!" යනුවෙනි.

මරියා කම්පනයට පත් වූයේ කටහඬ අහිමිවූ  තම දියණිය කතා කරන පළමු අවස්ථාව මෙය වූ බැවිනි.මදක් කම්පනයට පත්වූ ඇය සැනෙකින් දරුවා විසින් පෙන්වූ  දිශාව දෙස බැලූ  නමුදු ...   ප්‍රාණයක් ඇති  කිසිදු රුවක් ඇයට පේන්නට නොතිබුණි.  එම සිදුවීමෙන් බියට  සහ කම්පනයට පත්වූ හෙයින් ....  ඇය දරුවා අල්ලාගෙන ඉපියාල්ස් වෙත වේගයෙන් දිව ගියාය.

ඇය සිදු වූ දේ මිතුරන්ට සහ ඥාතීන්ට පැවසූවත් ,  කිසිවෙකු ඇයව විශ්වාස කළේ නැත. ඒ නිසා ඇය නිහඩවම  පොටෝසි  හි තිබු තම නිවසට ගියාය.  ඒ  යන අතර මගදී මෙම අත්භුත සිදුවීම සිදුවූ  ගුහාව අසලට පැමිණි විට රෝසා එක වරම “අම්මේ, අන්න අර සුදු  කාන්තාව මට කතා කරනවා!”³යයි පවසමින් හඬ නගන්නට විය.

මරියාට තවමත් කිසිවක් නොපෙනෙන නිසා ,  පෙනෙන විදිහට හොල්මන් ඇතැයි සිතෙන මෙම ස්ථානයෙන් තම දියණිය රැගෙන යාමට ඇය ඉක්මන් විය. නිවසට පැමිණි ඇය සිදු වූ දේ අනෙක් මිතුරන්ට කීවාය.

මෙවර එම ගුහාවෙන් අසල මිනිසුන්  ගමන් කළ මාර්ගය බොහෝ දුර ගමන් කළ එකක් වූ බැවින් එහි යම් අද්භූත දෙයක් සිදුවන බවට ආරංචිය වේගයෙන් පැතිර ගියේය. දින කිහිපයකට පසු මරියාගේ දියණිය වූ රෝසා  ඇගේ නිවසින් අතුරුදහන් විය. සුදු කාන්තාව  තමාට කතා කරන බව දරුවා නිතර කියූ නිසා තම දියණිය ගුහාවට යන්නට ඇතැයි වේදනාවට පත් මරියා අනුමාන කළාය.

ලාස් ලාජාස් වෙත දිව ගිය මරියා ගුහාව තුළ දේව මෑණියන් අසල දණගසා සිටින තව දියණිය වත් දේව මෑණියන්ගේ  දෑතින් බැස ආ දරුවා රෝසා සමඟ ආදරයෙන් සෙල්ලම් කරනු දැකීමෙන් සතුටට පත් වූවාය. මෙම සුන්දර දර්ශනය ඉදිරියේ මරියා දණින් වැටුණාය; ඇය ප්‍රථම වතාවට භාග්‍යවත් කන්‍යාව සහ දිව්‍ය ළදරුවා දැක ඇත. ඇගේ පෙර කියුම් විශ්වාස නොකළ මිනිසුන්ගේ සමච්චලයට බිය වූ මාරියා කන්‍යා තුමියගේ මෙම පෙනී සිටීම ගැන කිසිවක් නොකියා නිහඬව සිටියාය.

නමුත් ඇය සහ රෝසා නිතර ගල් ගුහාවට ගියේ වල් මල් සහ ඉටිපන්දම් ගල්පරවල තැබීමටය.
කාලය ගෙවී ගියේ මරියා සහ රෝසා ඔවුන්ගේ රහස සඟවා තබාගෙන ය. නමුත් දිනක් දැරිය දැඩි ලෙස රෝගාතුර වූ අතර  මිය ගියාය.කලබල වූ මව තම දියණියගේ දේහය ගයිටාරා ආර්යාවගේ දෙපා ළඟට ගෙන යාමට තීරණය කළාය.
එහිදී ඇය රෝසා විසින් ගෙන ආ සියලුම මල් සහ ඉටිපන්දම් කන්‍යාවට පුජා කල අතර දුප්පත් මව රෝසාට ජීවය ලබා දෙන ලෙස දේව මාතාවගෙන් ඉල්ලා  සිටියාය. මරියාගේ දුක්ගන්නා සුළු  කන්නලව්වල හේතුවෙන් සිත උණු වූ මෙම භාග්‍යවත් කන්‍යාව රෝසාට ආශිර්වාද කොට නැවතත් රොසාව මරණයෙන් ගලවා දෙවන උපතක් ලබා දෙන ලදී.

ප්‍රීතියෙන් උතුරා ගිය මරියා ඉපියාල්ස් වෙත දිව  ගියාය. ඇය රාත්‍රියේ පැමිණ සිදු වූ සියළු දේ ගම්වැසියන්  සියල්ලන්ටම පැවසුවාය. ඒ වන විටත් ඇඳට ගොස් සිටි අය, නැඟිට, පල්ලියේ සීනු නාද කළ අතර, සිදු වූ දේ ඇසීමට විශාල පිරිසක් පල්ලිය ඉදිරිපිට රැස් වූහ.

උදෑසන පහන් වෙද්දී හැමෝම ගුහාවට ගියා. ගුහාවෙන් අද්භූත ආලෝකයන් ගලා එන බව සියල්ලන්ටම පෙනෙන විට සිදු වූ ආශ්චර්යය ගැන තවත් සැක සංකා නොතිබුණි. සෙමෙන් ඇතුළට යන විට, ඔවුන් පාෂාණ බිත්තියේ ගලින්කැටයම් කර ඇති , අතිශුද්ධ කන්‍යාවගේ රූපය සොයා ගත්හ. මාරියා මියුසෙස් ද ක්විනෝන්ස් ටද  එතෙක් එය දුටු බවට මතකයක් තිබුනේ නැත.

පසුකාලීනව ජේසුස් වහන්සේ එම භක්තිය පතුරුවා හරින ලද සහ ආරම්භයේ සිටම මෙම ශුද්ධ භූමියට විශේෂ සම්බන්ධයක් ඇති ශාන්ත ෆ්‍රැන්සිස් තුමාට රෝසරේ කොපුව පූජා කරයි. රෝස්රේ , ජපමාලය සහ scapular යනු ක්‍රිස්තියානි ආගමේ දේව භක්තිය පෙන්නුම් කරන ගැලවීමේ උපකරණයි. 

මෙම පූජනීය ස්ථානය පිළිබඳ පැරණිතම වාර්තාව හමුවන්නේ ෆ්‍රැන්සිස්කන් ෆ්‍රියර් ජුවාන් ද සැන්ටා ගර්ට්රූඩිස්ගේ සංචාරක ගිණුම් වලිනි. ඔහු 1756 සිට 1764 දක්වා කාලය තුළ ඉක්වදෝරයේ සිට කොලොම්බියාවේ නරිනෝ දක්වා පා ගමනින් ගොස් ලාස් ලාජාස් හි පළමු දේවස්ථානය ඉදිකිරීම සඳහා මුදල් ඉල්ලා සිටි අන්ධ භික්ෂුවකි.

 එම කාර්යය අවසන් වූ විට, ෆ්රේ ජුවාන්ට ආශ්චර්යමත් ලෙස ඔහුගේ දෑස් වල පෙනීම නැවත ලැබුණු බව  ඔහු විශ්වාස කළේ ලාස් ලාජාස්හි කන්‍යා මරිය තුමිය කෙරෙහි ඇති ගැඹුරු විශ්වාසයේ ප්‍රතිඵලයක් වශයෙනි. කාලයාගේ ඇවෑමෙන් මෙම දේව භූමියට වන්දනාමාන කිරීමට පැමිණෙන භක්තියකින් ප්‍රමාණය වැඩි වූ හෙයින්  විශාල භූමි ප්‍රදේශයක් අවශ්ය විය. 

ඉන්පසු වර්තමානයේ පවතින පල්ලිය ඉදිකරන ලද්දේ 1916 ජනවාරි 1 සිට 1949 අගෝස්තු 20 දක්වා ප්‍රදේශයේ දේව භක්තිකයින්ගේ ලද  පරිත්‍යාග වලිනි.

1951 දී පල්ලියේ නිලධාරීන් අවසානයේ නුවෙස්ට්‍රා සෙනෝරා ඩි ලාස් ලාජාස් අව්‍යාජ වුත් සුවිශේෂී වුත්  ආශ්චර්යයක් ලෙස පිළිගත් අතර 1954 දී අභයභූමිය කුඩා බැසිලිකාවක් ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී. 

 සෑම සැප්තැම්බර් 16 වන දිනකම ,දේව මෑණියන්ගේ රූපය දර්ශනය වූ දිනය ලෙස සැලකේ. දහස් ගණන් වන්දනාකරුවන් කන්‍යාවට ගෞරව කිරීමට සහ ඇය සමඟ යාච්ඥා කිරීමට දේවස්ථාන භූමියට පැමිණේ.

ලාස් ලාජාස්ගේ මැඩෝනාගේ අනෙක් විශිෂ්ට මංගල්‍යය දිනය වන්නේ වන්නේ ශුද්ධ වූ සතියේ මිහිඳු බ්‍රහස්පතින්දා ය.

ඉක්වදෝරය ඇතුළු අවට නගර කිහිපයකින් වන්දනාකරුවන් පැමිණෙන්නේ මෙස්ටිසාට ගෞරව කිරීම සඳහා පැය දොළහක් පමණ ඇවිදිමින් ය. අනෙකුත් විශාල සංවිධානාත්මක වන්දනා ගමන් දෙසැම්බර් සහ ජනවාරි මුල සිදු වේ. ශතවර්ෂ ගණනාවක් පුරා මෙම සියලු වන්දනාකරුවන් ගමෙන් බැස අභයභූමියේ කැනියට යන මාර්ගයේ ගල් බිත්ති මත ගණන් කළ නොහැකි තරම් සලකුණු සටහන් කර ඇත.ඒ ඔස්සේ ඔවුන් මැඩෝනාගේ දයාව හා ආශ්චර්ය බව විශ්වාස කරයි.

නිලක්ෂි බණ්ඩාර 

15/06/2024.